"Okrutna Pieśń" | Victoria Schwab

"Okrutna Pieśń" - książka która okrutnie mnie wciągnęła. No może przynajmniej na chwilę. No to zaczynamy!

Zaczęłam ją czytać i myślę sobie "o co tu chodzi? halo może jakieś wyjaśnienie". Zirytowana po chwili ją odłożyłam, no bo co się biedna będę męczyć. Do lektury wróciłam na drugi dzień, spiełam się w sobie i uwaga... Totalnie przepadałam. Historia zaczęła robić się bardziej przejrzysta, a co za tym idzie, ja zaczęłam być bardziej zadowolona. Zrobiłam sobie herbatę, może dwie, wzięłam kocyk i pozwoliłam sobie wpaść na chwilę do innego świata, wykreowanego przez Victorię Schwab.

Mówiąc w skrócie o całej fabule - Istnieje sobie miasto podzielone na dwie części. Gdy zapada noc na ulice wychodzą potwory, powstające z grzechów ludzi. Im większy grzech, tym gorszy potwór. W jednej z części miasta rządzi tyran, w drugiej człowiek o złotym sercu. Trwa między nimi coś w rodzaju rozejmu, ale jak się domyślamy wisi on na włosku. Całość akcji toczy się wokół ich dzieci, które spotykają się nie całkiem przypadkowo i między którymi wbrew wszystkiemu nawiązuje się nić porozumienia. To tyle, bo co tu zdradzać wam więcej fabuły i zabierać przyjemność z poznawania jej, co nie?

Pierwszy plus jest taki, że kreacja bohaterów jest naprawdę na poziomie. Poznajemy ich na tyle, że jesteśmy w stanie wyobrazić sobie który jest zdolny do czego. Zachowują się odpowiednio do swojego wieku, co zdarza się w książkach tak rzadko, że aż zapomniałam, że to możliwe. Są młodzi, są nastolatkami, więc ich działania zazwyczaj bywają lekkomyślne, szalone, ale czego więcej mamy od nich oczekiwać? Każdy z nas kiedyś postępował lub postępuje tak samo.
Akcja biegnie w naprawdę fajnym tempie. Co chwilę coś się dzieje, brak przy długich opisów czy sztywnych dialogów. Wiele fajnych nowych motywów, których nie spotkałam w innych pozycjach. Autorka sprytnie starała się unikać pewnych schematów, dzięki czemu "Okrutna Pieśń" nie stała się kolejnym romansem.
Wada - końcowa przemiana jednego z bohaterów odrobinę mnie zdezorientowala, bo wyszła nieco nienaturalnie i jakoś tak mi do niego nie pasowała. Możliwe, że to tylko moje odczucie.
Podsumowując - okrutnie dobra młodzieżówka, z zaskakującym zakończeniem. Czyta się przyjemnie, bez większych ekscesów. Czekam na drugą część, bo czuję, że tam to dopiero będzie się działo. Polecam.